Meneer Beer kijkt door de ramen van het ziekenhuis naar de sterren. Wat blinken ze mooi vanavond! Zelf is hij niet ziek, maar zijn vriendje Tim wel. Zijn zieke maatje slaapt al lang. Gelukkig had de dokter vanavond gezegd dat Tim al bijna beter was. Van de zuster die nog even kwam kijken, kreeg Meneer Beer een lieve knipoog. Meneer Beer moest er van blozen! Het is al laat, voor Meneer Beer het weet is hij al in dromenland. Welterusten!

Meneer Beer draait zich nog eens lekker om. Wat een heerlijk zacht wit bed! Maar wacht eens even... dit is helemaal geen bed! En zijn vriendje Tim is er ook al niet! Overal waar Meneer Beer kijkt ziet hij witte bergen. Die witte bergen zijn heel grote stapels van dekens en lakens. Waar zou hij zijn? Meneer Beer wordt een beetje bang en begint te huilen. Dan hoort hij een zacht piepgeluidje...

Druk begint Meneer Beer te graven in de lakens. Hij heeft al heel veel lakens weggehaald als hij een soort touw ziet. Meneer Beer trekt hard aan het touw. 'Au, au', klinkt het. Van schrik laat Meneer Beer het touw vallen. Er komt een neusje tevoorschijn, een paar bruine oogjes en twee grote oren! Het touw beweegt, het zwiept heen en weer! Maar wacht eens even, dat is geen touw, dat is een staart! En dat hoofd, dat is een muizenhoofdje! 'Sorry, sorry, pardon', stamelt Meneer Beer tegen de muis. 'Ik moet u bedanken,' zegt Mevrouw Muis, want zo heet ze, 'u hebt mijn leven gered. 'Ze huilt: 'Waar ben ik in vredesnaam terecht gekomen?' 'Laten we samen op onderzoek uitgaan', zegt Meneer Beer moedig.

Meneer Beer pakt Mevrouw Muis bij de hand. Samen gaan ze op weg. Dat is nog niet eens zo gemakkelijk: bij elke stap zakken Meneer Beer en Mevrouw Muis diep weg in de lakens. 'Ik mis mijn vriendinnetje Tess', zegt Mevrouw Muis. 'Het laatste wat ik nog weet is dat ik heerlijk naast haar in slaap viel in een mooi hotel', zucht ze. 'Zal ik haar ooit terugzien?' 'Dat komt vast wel goed', probeert Meneer Beer te troosten. 'Ik mis mijn stoere maatje ook, hij vecht zo dapper om weer beter te worden.' Terwijl ze over de enorme bergen van lakens, dekens en handdoeken voort stappen, praten ze over hun lieve vriendje en vriendinnetje. Plotseling gebeurt er iets engs. Een grote schaduw valt over Meneer Beer en Mevrouw Muis...

Terwijl Mevrouw Muis gilt, wordt Meneer Beer door een sterke hand opgetild. Een vriendelijke stem stelt Meneer Beer gerust: 'Dag Meneer Beer, wees maar niet bang, alles komt goed'. Een aardige mevrouw legt uit aan Meneer Beer dat hij in een héél groot bedrijf terecht is gekomen. In dat bedrijf maken ze elke dag wel meer dan dúizend lakens, dekens en handdoeken schoon. Oók de lakens en dekens van de bedden uit het ziekenhuis van Tim en het hotel van Tess. 'Toen Tim zijn bed werd verschoond', zegt de mevrouw, 'ben jij per ongeluk meegenomen. Daarom ben je hier terechtgekomen, in het grote knuffelland.' De mevrouw vertelt dat ze er alles aan gaat doen om Meneer Beer weer bij Tim terug te brengen.

‘s Middags wordt Meneer Beer uitgenodigd voor een leuk feestje met heel veel lekker eten. Raad eens naast wie hij mag zitten? Juist! Mevrouw Muis! Ze zijn allebei dolblij om elkaar weer te zien. Net als Meneer Beer is ook Mevrouw Muis op de foto gegaan. ’Weet je wat,’ zegt Mevrouw Muis, ‘vanavond mag ik al naar mijn lieve Tess toe. Fijn hè?!’ ‘Nou!’, lacht Meneer Beer, en hij neemt een hap van zijn broodje. Hij hoopt maar dat hij Tim ook snel weer zal zien. ‘Schrijf je me nog eens?’ vraagt Mevrouw Muis, die Meneer Beer stiekem wel een beetje leuk vindt. Meneer Beer verslikt zich bijna in zijn broodje. ‘Ja, eh, nou, kijk, eh, natuurlijk!’ stottert hij. ‘s Middags maken ze een fijne wandeling door de witte heuvels. Na een lekker etentje voor twee dansen ze samen op prachtige muziek. Bij de laatste dans neemt Mevrouw Muis met een traan afscheid van Meneer Beer. Een blos schiet over zijn wangen als ze hem een zacht kusje geeft op zijn neus. ‘Dag lieve Mevrouw Muis’, zegt hij. ‘Dag lieve Meneer Beer’, fluistert ze hem in zijn oor.

Meneer Beer woelt door de lakens. Hij is nu al een week in knuffelland en hij voelt zich alleen. Zijn vriendje Tim is weg en hij mist ook de lieve Mevrouw Muis. Als hij aan haar denkt wordt het heel warm van binnen. Hij kan maar niet in slaap komen, zóveel heeft Meneer Beer om over na te denken. Plotseling wordt hij opgetild. Een vreemde man stopt hem in een doos en fluistert Meneer Beer toe dat hij maar heel stil moet zitten. De man vouwt de doos dicht en plakt er een paar postzegels op. Wat er verder gebeurt kan Meneer Beer niet zo goed begrijpen. Het is ontzettend donker in de doos en hij wordt aan alle kanten door elkaar geschud. Totdat… Meneer Beer voelt hoe hij met doos en al een meter naar beneden wordt gegooid. Waar is hij nu weer terecht gekomen?

Het duurt niet lang of Meneer Beer hoort stemmen. Maar, wacht eens even, die stemmen kent hij! Dat zijn de stemmen van Tim en zijn moeder! Hij voelt hoe iemand hem optilt, de doos wordt opengemaakt. ‘Meneer Beer!’ roept Tim, ‘jij bent het! Meneer Beer kan zijn geluk niet op. Hij heeft zijn vriendje weer terug gevonden. ‘Wat ben ik blij dat ik jou terug heb, Meneer Beer’, zegt Tim. ‘Weet je wie er nog meer blij is dat jij terug bent?’ fluistert Tim in Meneer Beers oor. ‘Nee’, zegt Meneer Beer, hij is wel nieuwsgierig. ‘Er is een brief voor je gekomen’, lacht Tim. ‘Van een zekere Mevrouw Muis, die ken je vast wel.’ ‘Nou en of!’ juicht Meneer Beer. ‘Hiep hoi!’ ‘Ze woont hier vlakbij, we kunnen haar zo vaak bezoeken als je wilt’, belooft Tim. Je begrijpt dat Meneer Beer die avond moe maar erg tevreden is. Wat een avontuur heeft hij beleefd! In zijn buikje fladderen vlinders…